I. BABIOGÓRSKI PARK NARODOWY

 Powstał na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 roku. (Dz.U. Nr 4, poz. 25) Aktualnie park narodowy obejmuje 3 391,55 ha powierzchni, w tym 121,92 ha jest w posiadaniu właścicieli indywidualnych i wspólnot leśnych. Powierzchnia rezerwatów ścisłych wynosi 1 062 ha, częściowych 2 174 ha, krajobrazowych 156 ha. Strefa ochronna wokół Parku posiada powierzchnię 8 437 ha. Administracyjnie Babiogórski Park Narodowy położony jest na terenie czterech gmin: Zawoja, Lipnica Wielka, Jabłonka, Koszarawa >> zobacz więcej

Masyw Babiej Góry cechuje asymetria budowy – stok północny jest bardzo stromy, natomiast stok południowy łagodnie opada ku dolinom. Występuje tu charakterystyczny piętrowy układ roślinności. W reglu dolnym dominuje buczyna karpacka, bory jodłowe i jodłowo – świerkowe, natomiast regiel górny pokrywa bór świerkowy.

Powyżej rozciągają się cenne w skali Europy zarośla kosodrzewiny. Najwyższe z pięter roślinnych Babiej Góry – piętro halne charakteryzuje się ubogą roślinnością i występowaniem muraw alpejskich oraz zbiorowisk porostów naskalnych.

W sumie na terenie obszaru występuje 14 typów siedlisk cennych w skali Europy zajmujących ponad 85 % powierzchni. Są to m.in. górskie murawy, jaworzyny ziołoroślowe oraz priorytetowe górskie murawy bliźniczkowe, Flora ostoi liczy ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, wśród których występuje wiele rzadkich i zagrożonych gatunków. Najcenniejszymi roślinami naczyniowymi są: okrzyn jeleni (symbol parku), który na Babiej Górze ma swoje jedyne stanowisko w Polsce i rogownica alpejska, takson endemiczny dla Babiej Góry. Jest to także jedno z 4 stanowisk w Polsce tojadu morawskiego i jeden z 4 rejonów występowania tocji karpackiej.

W rejonie Babiej Góry występuje także wiele rzadkich i cennych gatunków zwierząt. Fauna kręgowców liczy 166 gatunków (w tym: 2 gatunki ryb, 6 gatunków płazów, 5 gatunków gadów, 115 ptaków i 38 ssaków) oraz 2440 gatunków bezkręgowców. Spośród rzadkich gatunków zwierząt występują tu endemity karpackie: gryzoń – darniówka tatrzańska i chrząszcz – sichrawa karpacka. Spośród cennych z europejskiego punktu widzenia zwierząt bytują tu niedźwiedź brunatny, ryś, wilk. Ostoja ma również duże znaczenie dla ochrony ptaków m.in. kuraków leśnych – głuszca i cietrzewia oraz sów – puszczyka uralskiego i puchacza.

Wyjątkowy stan zachowania przyrody oraz jej wartości naukowe znalazły uznanie na forum międzynarodowym. W 1976 roku Międzynarodowa Rada Koordynacyjna Programu „Man and Biosphere”, działająca w ramach UNESCO, włączyła Babiogórski Park Narodowy do światowej sieci Rezerwatów Biosfery. Rezerwaty biosfery mają chronić zasoby genowe roślin i zwierząt oraz służyć monitoringowi wpływu człowieka na biosferę, szkoleniu i edukacji.

Grzbiet i północne stoki Babiej Góry oraz reglowe biotopy Jałowca i Policy zostały zaliczone jako ostoje przyrody CORINE. Program badawczy CORINE (COoRdination of INformation on the Environment) powstał w celu zbudowania ogólnoeuropejskiej bazy danych o stanie środowiska przyrodniczego. Finansowany i koordynowany jest przez Unię Europejską. Jednym z trzech działów programu CORINE jest program CORINE biotopes – powołany dla inwentaryzacji terenów stanowiących ostoje europejskiego dziedzictwa przyrodniczego. Wytypowane miejsce jako ostoja przyrody musi reprezentować zagrożony w skali europejskiej gatunek lub siedlisko.

Babia Góra wraz z Pasmem Policy należy także do krajowej sieci ekologicznej ECONET. Istotą tej sieci jest połączenie najlepiej zachowanych i stosunkowo jeszcze bogatych ekosystemów (o dużej różnorodności gatunkowej, siedliskowej, bogactwie form krajobrazowych) korytarzami ekologicznymi.